به گزارش ایسنا، چند روز دیگر (10 اردیبهشت‌ماه) «روز ملی خلیج فارس» است؛ روزی که پرتغالی‌ها از تنگه هزمز و خلیج فارس با دلاوری‌های امام‌قلی‌خان و سربازانش اخراج شدند. در این مبارزه، سپاه ایران به رهبری امام‌قلی خان، جزیره هرمز را با موفقیت فتح کرد و جزیره را از بزرگ‌ترین امپراطور قرن باز پس گرفت و جایگاه خود را در جهان در فهرست ابرقدرت‌های قرن شانزدهم ثبت کرد.
تندیس امام‌قلی خان یکی از چند مجسمه‌ای بود که توسط مرحوم ابوالحسن صدیقی - مجسمه‌ساز و نقاش معاصر - در کارگاه این هنرمند در ایتالیا ساخته و به ایران آورده شد. پس از ساخت بلوار امام‌قلی خان در قشم، این مجسمه را از انباری در شهرداری بندرعباس خارج کردند و برای نصب به قشم آوردند.
این مجسمه روی پایه‌ای به طول 12 متر نصب شده است. این پایه، سنگی و یکپارچه است. ارتفاع مجسمه حدود 4/5 متر و وزن آن حدود چهار تن است. گروه معماری پس از بررسی موضوع از نظر بصری اعلام کرد که مجسمه باید در ارتفاع 12 متری نصب شود.
امام‌قلی خان، فرزند الله‌وردی خان (سپهسالار امپراطوری صفوی در زمان شاه عباس صفوی) بود که پس از مرگ پدرش به فرمانروایی ایالت فارس رسید. او سال‌ها در فارس حکومت کرد و به‌شدت مورد توجه و اعتماد شاه‌عباس بود. این سردار موفق شد با حضور در جنوب ایران به بیش از 110 سال سلطه‌ی پرتغالی‌ها در هرمز و جنوب ایران پایان دهد.
امام‌قلی خان شیراز را چنان آباد و زیبا کرده بود که سفیر اسپانیا با دیدن اصفهان و شیراز در مقایسه‌ای گفته بود: «شهر اصفهان از جهت زمان تأسیس بسیار قدیمی‌تر و بزرگ‌تر از شیراز است، اما در زیبایی به پای شیراز نمی‌رسد.»
ساخت دو شبستان بزرگ در جنوب مسجد عتیق شیراز، ایجاد کتابخانه‌ای عظیم و کم‌نظیر در شیراز، ایجاد دارالصنایعی برای تهیه‌ی کتب، ساخت ده‌ها کاروانسرا در فارس، ساخت پلی در جهرم برای تسهیل امور و رفاه تجار و ... را از مهم‌ترین اقدامات منتسب به امام‌قلی خان می‌دانند.
مجسمه‌ی امام‌قلی خان یکی از ده‌ها مجسمه‌ای است که توسط ابوالحسن صدیقی ساخته شده است. صدیقی را بیشتر به‌عنوان استاد مجسمه‌سازی در ایران می‌شناسند، اما او فعالیت هنری‌اش را با نقاشی و شاگردی نزد کمال‌الملک آغاز کرد.
ابوالحسن صدیقی، نقاش و مجسمه‌ساز ایرانی، در سال 1273 در محله عودلاجان تهران متولد شد. او پس از گذراندن دوران ابتدایی به مدرسه آلیانس رفت و به تحصیل در رشته نقاشی پرداخت. صدیقی برای ادامه کار در کلاس‌های کمال‌الملک به مدرسه صنایع مستظرفه رفت و با هنرش او را تحت تأثیر قرار داد. مدتی بعد صدیقی به مجسمه‌سازی علاقه‌مند شد و تصمیم گرفت این رشته را به‌صورت حرفه‌ای دنبال کند. پیش از صدیقی هیچ استادی در این زمینه در ایران فعالیت نکرده بود.
مجسمه‌ی فردوسی، مجسمه‌ی نادرشاه افشار، مجسمه‌ی امیرکبیر، مجسمه‌ی ابن‌سینا، مجسمه‌ی خیام، مجسمه‌ی یعقوب لیث صفاری و مجسمه‌ی سعدی از مهم‌ترین آثار حجمی ساخته شده توسط این هنرمند به‌شمار می‌روند.
صدیقی در طول عمرش بیش از 80 مجسمه ساخت و تابلوهای نقاشی بسیاری از او یادگار مانده است.
گوستینوس آمبروزی، مجسمه‌ساز ایتالیایی با دیدن مجسمه فردوسی (یکی از ساخته‌های استاد ابوالحسن صدیقی) که در «ویلا بورگز» شهر رم قرار دارد، گفته بود: «دنیا بداند، من خالق مجسمه فردوسی را "میکل‌آنژ شرق" شناختم. میکل‌آنژ بار دیگر در مشرق‌زمین متولد شده است.»
نظر شما